40 jaar geleden vroeg de redactie van Slapstick -het boekje van ijshockeyclub Amsterdam- of ik als redactielid over het buitenlands ijshockey wou schrijven in de maandelijkse uitgave. Naast hartstochtelijk Ajacied ben ik namelijk ook fervent aanhanger van ijshockeyclub Amsterdam Tigers en had al op jonge leeftijd een seizoenkaart van Ajax en van de IJshockeyclub die op dezelfde vierkante kilometer als onze teergeliefde club huisvesten. Er was tevens een sterke connectie tussen Ajax zaterdag en de Jaap Edenhal. Sjaak Swart toentertijd eigenaar van het Jaap Eden restaurant, speelde s’middags in Ajax zat.1 en stond een paar uur later mijn patatjes te bakken.
Tijdens de wedstrijd van Ajax zat.1-Hoofddorp kwam het ineens allemaal weer samen. Het mooie van ijshockey is dat een echte teamspeler het hoogst gewaardeerd wordt. Niet alleen de doelpuntenmaker krijgt een punt maar ook degene van de assist en van de voorassist. Ik heb mede daardoor een speciaal gevoel bij Ajacieden die dat brengen. De teamprestatie als hoofddoel! Ik heb dat gevoel al een paar wedstrijden bij de gebroeders Martins. Tijdens de wedstrijd tegen Hoofddorp leverde Rob met de lens van zijn fotocamera het onomstotelijk bewijsmateriaal. In de 62e minuut lanceerde Lilinho Da Silva Martins zijn broer Lulinho Martins met een perfecte pas van achteruit.
Lulinho sprong als het ware over de bal heen, hem vervolgens opjagend richting vijandelijk doel. Blind vertrouwend in de pas van achteruit leek het bijna een vanzelfsprekendheid, om vervolgens na een mooie rush de vrijlopende Rogier Arduin een niet te missen kans te bieden. Toen Lulinho op de goal afstormde zag je de keeper van Hoofddorp denken: schiet hij zelf? maar Lulinho gaf de bal voor.
Rogier liep in het gat wat gecreëerd was door de Martins connectie en schoot de bal letterlijk in het lege goal. Een Ajax doelpunt optima forma. Bij het ijshockey noemt men zo’n aanval een lijn. In het ijshockey van de jaren 80 was de Sovjet Unie onaantastbaar met de KLM Lijn (Krutov-Larionov-Makarov) Mannen die hun kwaliteiten lieten spreken voor het teambelang, in het ijshockey overigens een gemeengoed. Maar bovenal ze genoten daarvan. En dat is precies het gevoel wat dit seizoen mij bekruipt bij de Martins Boys. Het echte Ultieme Fotomoment is dan ook die geweldige glimlach na de goal van de Martins-Martins-Arduin lijn. Het nagenieten dat de opzet is geslaagd! Dit wil je zien als supporter na een week hard werken! Teamspirit en de blijdschap die het heeft oplevert. En neem van deze ouwe ijshockeygek aan, spelers die dat brengen zijn ontzettend cool!
Tekst: Paul Buffing
Recente reacties