Het Ultieme Fotomoment: deel 17 De kopbal van Trefilov
Indertijd toen ik mijn dochtertje 11 geleden bij haar eerste Ajax wedstrijd het verschil moest uitleggen tussen een thuis- of uitwedstrijd was mijn redevoering: bij een thuiswedstrijd is alles in vertrouwde omgeving, je voelt je daardoor gesterkt en eigenlijk moet je dan ook winnen en de punten in huis houden. Een uitwedstrijd is de omgekeerde Wereld: ongeacht tegen wie je speelt, nu heeft de tegenstander dat voordeel en kan vaak meer en -mede gesteund door het thuisfront- zelfs tot grotere hoogte reiken. Het waren woorden waar ik aan terugdacht tijdens de moeizame eerste helft bij Purmersteijn die zich inderdaad gesterkt voelde door het spelen in eigen huis.
Een week ervoor had Ajax de punten op eigen terrein moeten laten tegen HBC echter miste het wel 6 spelers met blessures en zeker niet de minste! Voor de uitwedstrijd bij Purmersteijn was de ziekenboeg al weer aardig leeggelopen maar toch zouden die boys alweer 100 procent kunnen knallen was de vraag? Aan het eind van eerste helft rechte Ajax (tot dan toe behoorlijk onder druk) de rug en zowaar in de 2e helft kon het 2 kanten op onder de noemer lukt het voetballend niet dan maar knokken! Je kreeg zelfs het gevoel er is meer te halen o.a. doordat onze goalie Virgil Deen de gehele partij de tegenstander frustreerde met de ene save naar de ander.
No Guts No Glory moet Ajax coach Sander Middelbeek hebben gedacht want hij bracht aanvallend vers bloed halverwege de 2e helft door Trefilov en Buis in te brengen. Het leek alsof er geen einde aan het heerlijke voetbalgevecht kwam. Inmiddels in de 97e minuut! aanbeland werd een afgeslagen Ajaxcorner heroverd door de man van diezelfde corner Rydell Fränkel en bezorgde hem vervolgens bij Guilliano With die de bal meteen voor slingerde. Een goede spits staat op de goede plek en een attente fotograaf altijd op scherp! Waar Dennis Trefilov de bal vol op zijn hoofd kreeg en met een fraaie boogbal de verbouwereerde aan de grond genagelde doelman passeerde daar maakte Rob het Purmerleed nog groter door het op de gevoelige plaat te vereeuwigen. De vreugde explosie die vanuit het Amsterdamse kamp volgde moet tot aan de Toekomst te horen zijn geweest!
‘Pap, wat doe je als het dan niet gaat in zo’n lastige uitwedstrijd?’ hoor ik mijn op 5 jarige leeftijd pientere meisje nog vragen die 11 jaar terug. N.O.A.D.! had ik ad rem geantwoord. N.O.A.D pap? Ja pop, Nooit Opgeven Altijd Doorgaan.
Tekst: Paul Buffing
Foto’s: Rob van Vliet
Recente reacties