Verslag: Paul
Het was derbyday in Amsterdam Oost op een steenworp afstand waar vroeger ons oude thuis stadion de Meer stond tegen notabene onze oude buren WVHEDW. Al een clash sinds de 2e elftallen elkaar voor het eerst troffen in 1986. Ajax kon vandaag officieel de periodetitel pakken maar dan moest het wel WVHEDW van zich af weten te houden met het statistische gegeven in het achterhoofd dat de laatste Ajax overwinning op sportpark Middenmeer al weer 7 seizoenen geleden was.
Het werd een derby zoals een echte derby hoort te zijn 100 procent inzet van beide kanten, knokkend voor iedere meter, mannelijk en soms net even te scherp of over het randje. Echter: beide elftallen zochten naar een voetballende opening waardoor het een pot werd waarbij je ogen te kort kwam, iedere seconde gebeurde er wel iets in een heel hoog tempo. De eerste 2 grote kansen waren voor Ajax waar o.a. de goalie van WVHEDW knap redde op een schitterende vrije trap van net buiten de 16 van Terzo Temerdink. De gastheren oogde dreigend als ze na voren gingen maar de Ajax verdediging speelde gedurfd en met veel vertrouwen en dacht geheel volgens de Ajax filosofie meteen aan opbouwend uitverdedigen. Zo ook in de 8e minuut toen vanuit de verdediging de bal in 1 keer werd gegeven op de al zwaaiende Stefan Smal die op rechts de bal ontving en opstoomde. De goalie van WVHEDW kwam onmiddellijk zijn doel uit om het gevaar te beteugelen maar Smal lobte de bal a la Bergkamp met veel precisie over de doelman voor de 0-1.
Hierna bleef het knokken om iedere meter maar de Ajax verdediging nam iedere keer de juiste beslissing terwijl aan de andere zijde van het veld Ajax keer op keer gevaar voor het doel stichten waarbij het een genot was om Ajax aan het werk te zien dat met veel vertrouwen voetbalde en via 1 keer raken steeds probeerde die ene pas naar voren te geven. Mitchell Burgzorg voetbalde in deze fase als een ware strateeg waarbij het plezier er zichtbaar vanaf spatten. Dit alles terwijl WVHEDW absoluut dreigend en gevaarlijk oogde maar hierdoor niet tot echte grote kansen kwam. Na de verdiende 0-1 ruststand creëerde de gastheren in de 53e minuut een levensgrote kans, omspeelde de keeper maar tot grote opluchting van alles wat Ajax was belanden de bal in het zijnet, kort hierna was het aan de andere kant wel raak. In de 55e minuut werd Stany Dankerlui gelanceerd en schoot met een zuiver snoeihard schot de 0-2 binnen.
Wie dacht dat de wedstrijd nu gespeeld was kwam bedrogen uit WVHEDW ging nog gedrevener (kan dat?) op zoek naar een treffer. Ajax bleef zo geconcentreerd mogelijk spelen en zo wist Niels de Vries te ontsnappen in de 67e minuut en alleen op de WVHEDW goalie af te gaan om vervolgens van achteren aangetikt te worden. Penalty in mijn ogen maar de arbiter dacht daar kennelijk anders over. In de 78e minuut na een weergaloze actie van een WVHEDW aanvaller ging de bal nog maar net voorlangs. Maar in de 83e minuut had WVHEDW toch zijn aansluitingstreffer, na een voorzet vanaf links werd de bal onhoudbaar in de verre hoek geplaatst (1-2).
Nu ging de thuisploeg va-banque voor de gelijkmaker en Ajax probeerde zich eronder uit te voetballen. Dat lukte in de 90e minuut toen opnieuw De Vries alleen op de keeper afging en werd neergelegd net buiten het strafschopgebied. De vrije schop leverde niets op maar het rood waardoor WVHEDW met 10 man moest eindigen zorgde dat Ajax makkelijk de blessuretijd afsloot. De periodetitel was een feit na deze vol van passie gewonnen derby.
Doelpunten: 8. 0-1 Stefan Smal, 55. 0-2 0-2 Stany Dankerlui, 83. 1-2 WVHEDW.
Recente reacties